Wat ik doe is goed! (Vergoelijking van gedrag binnen een relatie)

Hieronder een stelling die bol stat van tegenstrijdigheden welke ik aan de kaak ga stellen.

IK HOU VAN JOU MAAR IK BEN VAN MIJ
De grote kunst van elke relatie: hoe krijgen we een optimale verbondenheid
zonder ons gebonden te voelen? Drie essentiële waarden vormen een
gezonde basis voor een volwassen relatie: liefde, verantwoordelijkheid en
vrijheid. Liefde is de motor en start van een relatie. Als de liefde de bron is dan
kunnen we er ook weer naar terug, zelfs als een laag modder over die bron is
komen te liggen. leder neemt de eigen verantwoordelijkheid voor zijn eigen
gedrag. Dat lijkt vanzelfsprekend en makkelijk, maar dat is nu de reden waarom
we persoonlijke groei nastreven: om de eigenaar van onze eigen keuzes,
belemmeringen en weerstand te zijn. En dan de derde waarde van een relatie:
vrijheid, 'mijn leven is van mij', haast tegenstrijdig. Een ieder die zich volkomen
vrij voelt binnen het afgesproken kader van de (gelijkwaardige) relatie, zal daarin
het gelukkigst zijn. Dat is de kunst van relaties. Persoonlijke groei is een grotere
uitdaging wanneer je een relatie hebt: er is meteen een spiegel die de effecten
van je gedrag teruggeeft. Hoe mooi is het als je kunt zeggen: 'ik hou van jou,
maar ben van mij'!

De eerste zin begint al met om wie het draait, met name, ("ik" - 2x) en dat daar een voorwaarde aan zit ("maar"). Liefde kent geen voorwaarden omdat liefde per definitie onvoorwaardelijk is.
(Lees hierover het stuk van Pieter Stuurman "Onvoorwaardelijke liefde")
Mijn uitleg hiervoor zegt dan gelijk waar de schoen wringt betreffende verantwoordelijkheid en vrijheid. Er wordt gesproken over een "afgesproken kader" zonder te vermeldden wat dat inhoudt.
Weerstand, belemmeringen, 'eigen' keuzes, zijn dit tegenstrijdigheden binnen de relatie t.o.v. de partner? Het lijkt erop alsof de schrijver frustraties van zichzelf wilt vergoelijken, die zijn "Ikke, ikke en de rest kan stikken" probeert te verdoezelen.
De voorlaatste zin over "de spiegel (de partner) die de effecten van je gedrag teruggeeft" verraadt waar het om draait: 'de persoonlijke groei' (ikke).

Mijn inziens is een 'relatie' gebaseerd op onvoorwaardelijk 'samen' delen, geven en nemen. Mijn leven is van 'ONS', jouw leven is van 'ONS'! Samen=Ons=Commitment!
Eenzijdige vrijheid heb je als je, net als ik, VRIJgezel bent!

In mijn blog artikel "Vriendschap vs Partnerschap is dikwijls Onvoorwaardelijk vs Voorwaardelijk" laat ik verschillen zien tussen vriendschap en partnerschap aangaande onvoorwaardelijk en voorwaardelijk. In het blog artikel "Man-Vrouw relatie?" kun je lezen hoe het dikwijls gaat en waarom schrijvers van artikelen zoals hierboven tot zulke conclusies komen en waarom mensen, die dit volgen of lezen, dat interessant vinden.

Van het stuk hierboven krijg ik een wrange smaak in mijn mond, omdat de schrijver niet wil laten zien en/of te vergoelijken waar het om draait, namelijk om hemzelf!

Burst Your Bubble,
Door te beseffen dat het in een relatie om onvoorwaardelijkheid zou moeten draaien. Als dit niet (meer) zo is dan wordt het misschien tijd deze te ontbinden. Er worden, ik weet niet hoeveel, cursussen aangeboden die mensen benadrukken op vrijheid en zelfstandigheid, waarbij deze voorbij gaan aan de relatie die iemand heeft. Als de persoon, die in een relatie zit, zich aansluit bij stellingen als hierboven dan zal dit leiden (lijden) tot een grotere afstand tussen de partners, door de zogenaamde 'persoonlijke groei' (vergroeiing van de relatie) die de partner ondervindt van zo'n cursus. Eenzijdige vereenzelvigende persoonlijke groei is altijd eenzijdig en leidt (lijdt) tot het uit elkaar groeien i.p.v. naar elkaar toe.